KunstThijs: Joris Ghekiere in SMAK

Zonder titel, 2013, olie op doek

De schilder die niet schildert.
Zo staat het in de cataloog. Gewoon omdat Ghekiere liever geen borstel hanteert. Maar is dat geen al te enge definitie van schilderen? Er zijn nog wel kunstenaars die met verfspuit of sjabloon werken en dat zijn zeker niet enkel graffiti artiesten. Wel van belang is met welke intentie de kunstenaar dat doet. In het geval van Ghekiere worden bestaande beelden gedeconstrueerd en dan kan deze techniek wel helpen: wie met sjablonen werkt bijvoorbeeld weet dat het resultaat verassend kan zijn. Het zijn vooral de recente werken die zonder penseel tot stand komen: beelden van behangpapier, gordijnen, moleculaire patronen. Hoe goed deze werken ook zijn (in de cataloog spreekt men van visuele smaakbommen), ik hou nog altijd het meest van de figuratieve werken die ik vijf jaar geleden het eerst zag in de Garage in Mechelen. Met als hoogtepunt de reeks werken met beelden van onkruid. Ook de portretten blijven bekoorlijk met de valse kleuren en het dégradé effect. Ook toen al waren dit deconstructies van het oorspronkelijke beeld maar nu gaat Ghekiere nog een stap verder: hij laat ook de inhoud weg. Deze wederopstanding van het formalisme lijkt algemeen in de schilderkunst en niet iedereen is daar even enthousiast over.