It’s as if someone is observing us with a sense of overview we seem to lack, some-one who knows better than us what exactly it is we’re doing here”, writes the artist in his notebook..., 2013 , 220 x 410 cm , charcoal on canvas (detail)
Schilderen met houtskool? Jazeker, het kan.
Zijn toets was al erg picturaal toen hij nog op papier werkte, maar sinds kort tekent Rinus Van de Velde op canvas. Daardoor zijn zijn werken nu echt schilderijen geworden. Hoe dat technisch kan is mij een raadsel, wellicht door een erg gladde preparatie van het doek. En liters fixatief om te beletten dat het houtskool eraf valt, een probleem dat zich natuurlijk ook bij papier stelt. Verder wil ik wel geloven dat hij het tekenen een minder marginale plaats wil geven in de kunstgeschiedenis, maar doe je dat door te schilderen met tekenmateriaal? Je kan ook tekenen met schildersmateriaal, dus laten we hierover maar niet verder zeuren. En genieten van de prachtige werken die Van de Velde tegenwoordig uit zijn mouw schudt. Monumentale werken ook, in dat opzicht biedt houtskool een uitkomst: met verf en kleur kan je nooit zo productief zijn. Naast de stap om op canvas te werken, heeft hij ook inhoudelijk de bakens verzet. Ooit werkte hij op basis van bestaande foto's, gecombineerd met een onderschrift uit een andere context kreeg je toen erg grappige werken (die me steevast deden denken aan de cartoons van Glenn Baxter). Later plaatste hij een fictieve biografie bij deze beelden, mogelijk onder invloed van het werk van Marcel Van Eeden (met wie hij in dezelfde galerie zat). Nog niet zo lang geleden ging hij zelf figureren in de werken: dat stelt minder problemen met copyright en het past nog beter in de idee van de biografie. Voor deze expo ging de kunstenaar nog een stap verder: hij bouwde een decor (een blokhut nota bene) en speelde samen met drie vrienden "blokhutje". De rollen zijn de betrokkenen op het lijf geschreven: Van de Velde speelt de kunstenaar, zijn galerist Tim Van Laere de kunsthandelaar, zijn tekstschrijver Koen Sels impersoneert de schrijver en wie de filosoof speelt weet ik niet maar het zal wel een filosoof zijn. De personages lijken zich stierlijk te vervelen: ze dutten, vechten, drinken of eten. De begeleidende tekst (onderaan het werk of neergepend op de muur) verduidelijkt veel: de betrokkenen beklagen zich over hun rol als personage in een artificiële wereld. Terecht, want in de context van de blokhut en tenslotte als houtskool op het papier bestaan ze niet echt. De teksten zijn van Koen Sels en zijn een mooie aanvulling op het werk. Wel vreemd denk ik om als tekstschrijver je teksten niet gepubliceerd maar tentoongesteld te zien. Zouden ze toch ooit in boekvorm uitkomen (waarbij de werken van Van de Velde tot illustraties zullen worden herleid)? Worden ze mee verkocht met de schilderijen, zijn ze inbegrepen in de prijs (en krijgt Sels zijn deel)?
Zijn toets was al erg picturaal toen hij nog op papier werkte, maar sinds kort tekent Rinus Van de Velde op canvas. Daardoor zijn zijn werken nu echt schilderijen geworden. Hoe dat technisch kan is mij een raadsel, wellicht door een erg gladde preparatie van het doek. En liters fixatief om te beletten dat het houtskool eraf valt, een probleem dat zich natuurlijk ook bij papier stelt. Verder wil ik wel geloven dat hij het tekenen een minder marginale plaats wil geven in de kunstgeschiedenis, maar doe je dat door te schilderen met tekenmateriaal? Je kan ook tekenen met schildersmateriaal, dus laten we hierover maar niet verder zeuren. En genieten van de prachtige werken die Van de Velde tegenwoordig uit zijn mouw schudt. Monumentale werken ook, in dat opzicht biedt houtskool een uitkomst: met verf en kleur kan je nooit zo productief zijn. Naast de stap om op canvas te werken, heeft hij ook inhoudelijk de bakens verzet. Ooit werkte hij op basis van bestaande foto's, gecombineerd met een onderschrift uit een andere context kreeg je toen erg grappige werken (die me steevast deden denken aan de cartoons van Glenn Baxter). Later plaatste hij een fictieve biografie bij deze beelden, mogelijk onder invloed van het werk van Marcel Van Eeden (met wie hij in dezelfde galerie zat). Nog niet zo lang geleden ging hij zelf figureren in de werken: dat stelt minder problemen met copyright en het past nog beter in de idee van de biografie. Voor deze expo ging de kunstenaar nog een stap verder: hij bouwde een decor (een blokhut nota bene) en speelde samen met drie vrienden "blokhutje". De rollen zijn de betrokkenen op het lijf geschreven: Van de Velde speelt de kunstenaar, zijn galerist Tim Van Laere de kunsthandelaar, zijn tekstschrijver Koen Sels impersoneert de schrijver en wie de filosoof speelt weet ik niet maar het zal wel een filosoof zijn. De personages lijken zich stierlijk te vervelen: ze dutten, vechten, drinken of eten. De begeleidende tekst (onderaan het werk of neergepend op de muur) verduidelijkt veel: de betrokkenen beklagen zich over hun rol als personage in een artificiële wereld. Terecht, want in de context van de blokhut en tenslotte als houtskool op het papier bestaan ze niet echt. De teksten zijn van Koen Sels en zijn een mooie aanvulling op het werk. Wel vreemd denk ik om als tekstschrijver je teksten niet gepubliceerd maar tentoongesteld te zien. Zouden ze toch ooit in boekvorm uitkomen (waarbij de werken van Van de Velde tot illustraties zullen worden herleid)? Worden ze mee verkocht met de schilderijen, zijn ze inbegrepen in de prijs (en krijgt Sels zijn deel)?
They can feel their stories being told as they unfold, anything they do reproduced, redoubled, distant and dumb…, 2013, 225 cm x 400 cm, charcoal on canvas
And so Conrad reads an unfinished story set in a world very similar to the one they live in. It doesn’t have a plot, moves around in circles…, 2013, 190 cm x 300 cm, charcoal on canvas
Reluctantly, he opens one eye and sees a dreamlike silhouette approaching. It is Fred, frighteningly drunk, coming back from the woods and whatever he does there., 2013, 85 x 130 cm, charcoal on canvas (links)
As a teenager, he was considered to be one of the most prodigial tennis players of his generation..., 2013, 180 x 240 cm, charcoal on canvas
The atmosphere is feverish. There are leafs on the ground, as if autumn is forever nearing its end, but it is always moist and hot as midsummer. It looks like the real world, but at the same time it’s nothing like it., 2013, 75 x 70 cm, charcoal on canvas
The strangers stare at them for what seems an eternity, like street cats, motionless and speechless, as if they speak another language, don’t speak at all…, 2013, 190 cm x 360 cm , charcoal on canvas
We are thoughtless, egoless objects…, 2013, 170 cm x 270 cm, charcoal on canvas (detail)
It’s as if someone is observing us with a sense of overview we seem to lack, some-one who knows better than us what exactly it is we’re doing here”, writes the artist in his notebook..., 2013 , 220 x 410 cm , charcoal on canvas (rechts)
It’s as if someone is observing us with a sense of overview we seem to lack, some-one who knows better than us what exactly it is we’re doing here”, writes the artist in his notebook..., 2013 , 220 x 410 cm , charcoal on canvas (detail)
I try to shake off the feeling that I’m trapped in this enclosure, this wooden world, this satire written by a stranger., 2013 , 70 x 100 cm , charcoal on canvas
I enter another dimension, Rinus, tighten all my muscles and try to look at everything at the same time..., 2013, 190 x 170 cm, charcoal on canvas
He moved to Europe in 1971 to lead a more or less secluded life while continuing his career as an art dealer..., 2013, 150 x 265 cm, charcoal on canvas
Jim V. was born in Boston, the son of a wealthy industrial. After he graduated in art history, he became a protégé of famous gallerist Lev Grabski., 2013, 55 x 70 cm, charcoal on canvas
We suffer from a strange kind of amnesia. Yes, we are individuals with a personal history, machines with a particular wiring that generate meanings..., 2013, 130 x 200 cm, charcoal on canvas
The artist hears the philosopher and writer murmuring in front of their shack. After a whole day of nothing at all, they have reclined in their folding chairs, most likely drunk, he thinks..., 2013, 160 x 400 cm, charcoal on canvas
Deeply disappointed by academic life and struck by several supposedly alcohol-related psychoses by 1971, he moved out of Paris to lead a solitary and anonymous life..., 2013, 240 x 150 cm , charcoal on canvas (detail)