24 August 2011

Charlotte Beaudry in Wiels

Mademoiselle nineteen : Coline (2010) olieverf op doek 230 x 165 cm.

Schilderijen zonder franjes. Geen achtergrond, weinig textuur, een minimum aan compositie en soms zelfs geen kleur. Blijft er nog iets over? Toch wel, want minder is nu eenmaal meer.
Door de weglatingen gaat de kijker zich meer focussen op het beeld. Bijvoorbeeld op de houding van de figuur of op de gelaatstrekken of op het kapsel of op de vorm van het object. De figuur is dikwijls dezelfde jonge vrouw in jeans en T-shirt. Naar verluid de dochter van Beaudry's vriend. Ze neemt misschien wat te makkelijk de pose aan van een verveelde hangjongere, maar het loont de moeite om via de omweg van een schilderij op groot formaat stil te staan bij een dergelijk beeld. De werken op papier doen technisch denken aan het werk van Marlene Dumas (maar staan daar inhoudelijk mijlenver af). De schilderijen roepen dan weer de schilderstijl op van Elizabeth Peyton, met weglating van de achtergrond. Misschien refereert Beaudry net als Peyton iets teveel naar pop- & rockcultuur om goed te zijn, het leidt tot een zekere oppervlakkigheid. De schilderijen van de meisjeschacochen en mannenonderbroeken (deze laatste in volle dracht) zijn wat mij betreft dan ook overbodig, al brengen ze wel wat kleur brengen in de witte boîte die Wiels is. Misschien wel het leukst vond ik de werken waarop de figuur zichzelf lijkt te overschilderen met een spuitbus. Een beeld dat zichzelf uitveegt als het ware. We zullen zien wat de kunstgeschiedenis over laat van het werk van Beaudry. In afwachting hebben we ons toch maar goed geamuseerd.

(De foto's in dit bericht zijn van Marc Wathieu, zie ook deze link.)

Sans titre "Juliette" (2007) gemengde techniek op papier 150 X 210 cm.

Sac de fille (bleu) (2011) olieverf op doek 150 x 120 cm.

Slip (rouge) (2010) olieverf op doek 110 x 160 cm.

Untitled (2009) gemengde techniek op papier 150 X 220 cm.