Fragile, Nonzero/Pastime 2001, digitale afdruk.
Het wekt de indruk een expositiecataloog te zijn, maar niets is minder waar. Ik wreef me bij het doorbladeren van het boek nochtans in de handen: dit zouden we dus allemaal te zien krijgen op de expo in MUZEE. Eindelijk een grondig overzicht van haar werk tot nu toe. Oké, er was de expo in Wiels van enkele jaren geleden, maar die liet enkel haar tekenwerk zien. Nu zouden er ook video's in het aanbod zitten en en digitale afdrukken achter plexi en digitale beelden op flatscreens. Enkele beelden uit de reeks "Philosophical Rooms" van 2005 en een selectie uit "Eroticized Concepts" van 1998 en waarom niet nog eens de volledige serie "Palet" uit 2008 en doe mij ook maar die "Principia Cybernetica" uit 1991 (ik kan mij niet herinneren dat ik die ooit al heb gezien) en zie, er zijn ook vroege werken bijvoorbeeld "Man in the Animal" uit 1983. Geen probleem dat de expo onder de titel "Saturnian World" eerst Chicago aandoet, ik wacht wel even en pluis intussen de cataloog verder uit. Helaas. Eens in MUZEE zie ik direct wat er aan de hand is: de expo beslaat amper één verdiep van het vroegere PMMK. Veel te weinig, daar passen onmogelijk al de in het boek afgedrukte werken in. AMVK heeft de schade nog kunnen beperken door zich te moeien met de inrichting: er zijn relatief veel tussenwanden, kwestie van wat oppervlakte te winnen. Gedecoreerde wanden bovendien en een afwijkende vloerbekleding zodat het geheel de sfeer van een installatie krijgt. (Niet in het minst door de geluidsband en het meubilair bij één van de geprojecteerde video's.) Maar alles hangt te dicht opeen en zeker de ingekaderde tekeningen (A4 tot A3-formaat) en de groot-formaat afdrukken van digitale collages vloeken met elkaar. Er is geen plaats om volledige reeksen op dezelfde wand te laten zien en als dan toch meerdere beelden uit dezelfde serie bijeen hangen is dat vlak naast of boven elkaar. Eens over de ergste schrik heen weet ik toch te genieten van de reeks "Mastering the Horizon" uit 2011 die verspreid maar volledig getoond wordt en de vintage-erotiek van "Nonzero/Pastime" uit 2011 die het mannelijk chauvinisme aanspreekt. Ik mis wel de derde dimensie bij de materiële uitwerking (eerstgenoemde reeks is afgeprint op pvc en zondermeer zo aan de muur bevestigd, bij de tweede reeks zitten de afdrukken achter ongemakkelijk opbollend plexiglas). Geef mij maar een paar centimeter lichtbak of een dikke flatscreen of een houten drager. 3D wordt al eeuwen toegepast om kunstobjecten te maken van schilderijen, dus waarom dit bepreoefd recept ook hier niet gebruiken? Inhoudelijk blijft het werk van AMVK intrigeren door de tegenstellingen die het verenigt: occultisme versus wetenschap, vrouw versus man, figuratie versus abstractie, romantiek versus modernisme, beeld versus tekst etc etc. De vormentaal is onnavolgbaar punk: hoekige vormen, schreeuwerige kleuren, ongepolijste esthetiek. Het gevoel van subversie, van tegencultuur is er nog steeds, ook nu wanneer AMVK eindelijk in het reguliere kunstcircuit is opgenomen (typisch via een internationale omweg). Maar de assimilatie is nog niet volledig van harte, anders had ze echt de overzichtexpo gekregen die ze verdient.
