Grüner Bonus, Kati Heck, olie op doek, 2010.
Aan die kant vind je Fort Napoleon, ongerepte stranden en een mooie wandeldijk richting Bredene. Er is ook de haven, met nogal wat teloorgang en dus leegstaande industriële panden. Ideaal om er hedendaagse kunst te presenteren, de rustige dag aan zee krijg je er dan gratis bij. Freestate I had ik in 2006 gemist, ik denk ten voordele van Beaufort. Dus ik was wel benieuwd naar Freestate II, dat ook nu weer ruimte geeft aan jonge hedendaagse kunstenaars. "Jong" moet je letterlijk nemen, want enkel min 35-jarigen komt in aanmerking. Leuk dat alle technieken aan bod komen (installaties en sculpturen, tekeningen en schilderijen, video, nieuwe media, fotografie en performance), al ligt het accent in de actuele kunst momenteel op meer traditionele media zoals sculptuur, schilderkunst en fotografie. Zelf wil ik vooral de schilders zien, de rest is gewoon mooi meegenomen. Aan de kassa hoorde ik dat Matthieu Ronsse zijn werk al verwijderd had en dat ik het zou moeten stellen met Kati Heck en met schilders die ik minder goed ken zoals Vadim Vosters. Ik ben gelukkig een halve groupie van Heck en ben makkelijk bereid een uurtje (of meer zo bleek op de terugweg naar Brussel) onderweg te zijn om een werk van haar te zien. En het loont alweer de moeite. Een drieluik op groot formaat onder de titel "Bonus" ("Blauer Bonus", "Grüner Bonus" en "Brauner Bonus"). Op elk luik zien we hetzelfde koppel in halfontklede toestand, corpulente mensen van middelbare leeftijd. Die zijn bijzonder smakelijk weergegeven, met buiken en driedubble onderkinnen: een waar vleesspektakel. Hoofd en bovenlijf zijn minitieus geschilderd, maar andere lichaamsdelen zijn ruw geschetst of gaan over in abstracte vlekken en vegen. Het geheel oogt niettemin harmonieus en zit qua compositie heel goed in elkaar. Inhoudelijk begrijpen hoeft niet want visueel klopt alles perfect. "Indien ernstig gelieve u te onthouden" lijkt Heck's motto te zijn, maar op haar manier is ze heel serieus met schilderkunst bezig. Van Ronsse had ik net een boekje gekocht in Copyright en had ik sinds zijn notoire expo in Museum D'Hondt Dhaenens en sinds die baanbrekende groepsexpo "Pushing the Canvas" in De Garage niets meer gezien (stomweg die expo in Bonn gemist). Had ik maar niet de laatste dag naar Freestate moeten komen zeker, hoewel zijn werk naar het schijnt al meer dan een week ontbrak. Waarom iemand zoiets doet is mij een raadsel, het getuigt van weinig respect voor de kijker. Pieter Koten, de woordvoerder van Freestate, wist het ook niet, hij was er ook niet blij mee natuurlijk. Misschien vindt Ronsse het proces echt wel belangrijker dan het resultaat (zo staat het toch in de cataloog), tentoonstellen is in dat geval gewoon bijzaak. Enfin, binnenkort schijnt er een expo van hem te zijn in een galerij in Brussel, misschien moet ik daar maar eens naartoe. Met wat geluk krijg ik dit keer wel iets te zien. Op Freestate bleef enkel nog het raamwerk van zijn installatie over, plus links en rechts nog wat flarden, mogelijk van de andere kunstenaars waarmee hij heeft samengewerkt. Over dus naar Vadim Vosters. Zijn "Groot Interieur" in de kapel van het militair hospitaal oogt indrukwekkend, al is de plaatsing ten opzichte van de "Props for drama: Plot Twist" van de mij onbekende Sarah & Charles daar zeker niet vreemd aan. Donker, barok werk, inclusief glimmende vernislaag bij wijze van kunsthistorische referentie. Het andere werk (getiteld "Hotel View" en opgesteld in wat een echte WO bunker lijkt) is een schilderij van een projectie maar dan inclusief projectie. Interessant als je weet hoeveel schilders momenteel een projector gebruiken. Ik zou het nu over de beeldhouwers kunnen hebben (Nick Ervinck met zijn computergegenereerde sculpturen), of over de fotografen (Jimmy Kets wiens foto's wat teveel op die van Martin Parr lijken), of over de conceptuelen (Jasper Rigole met zijn "International Institute for the Conservation, Archiving and Distribution of Other People's Memories"), of over de performance artiesten (Filip Gilissen met zijn boodschap "It's all downhill from here"). Maar zoals ik al zei kwam ik voor de schilders. Oeps, ik zou er nog één vergeten: Roger Raveel. Die was niet opgenomen in Freestate (te oud wellicht) maar de veerboot die je naar de oosteroever brengt is wel door hem beschilderd.
Brauner Bonus, Blauer Bonus & Grüner Bonus (Kati Heck), olie op doek, 2010.
Voorgrond: Let's call it like that: déterré, sur-le-haut, lapidaire, sansisme, sacro-saint, H, dring, camailleu, drame (Delphine Deguislage). Prijs voor de mooiste titel!
Achtergrond: Small talks blue legacy (Patrice Gaillard & Claude).
Voorgrond: Spieltisch (Ante Timmermans). Doet sterk denken aan het circus van Calder.
Voorgrond: Ikrausum (Nick Ervinck). Achtergrond: GNI_D_GH_451_OKT2009 (Nick Ervinck).
Jimmy's Beach Club (Jimmy Kets).
Untitled (Matthieu Ronsse). (Ontmanteld.)
Lester taking the piss out of Hammons (Freek Wambacq).
Voorgrond: Wu Wei III (Astrid Bossuyt). Achergrond: Beach life (Jimmy Kets). Te zien op de tentoonstellingsweide.
Voorgrond: Props for drama: Plot Twist (Sarah & Charles). Achtergrond: Groot interieur (Vadim Vosters). Te zien in de kapel van het militair hospitaal.
Het strand en de dijk aan de oosteroever van Oostende.
The only way is up (Filip Gilissen). Te zien in de expo-boot.
Hotel View (Vadim Vosters). Te zien in de Bunker.
Fever (Dennis Tyfus). Te zien op de voorgevel van het Pakhuis.
Veerboot "Het Rode Vierkant op de Zee", beschilderd door Roger Raveel.